Ποίηση
Μη με ρωτήσεις τι είναι ποίηση, ειλικρεινά δεν ξέρω…
Ξέρω μόνο ότι κρύβει μια ΘεÏκή δύναμη, μία απόκοσμη ομορφιά κι ένα ρυθμό που σε ταξιδεύει. Μοιάζει με άγριο άτι, χωρίς χαλινάρι, καλπάζει δεν το ορίζεις, σε οδηγεί μέσα από γκρεμούς, βάλτους και λασπόνερα στον κόσμο των χρωμάτων, εκεί που η «Νύχτα δεν τολμά το πέπλο της ν’ απλώσει…
Είναι η μυστική συνομιλία με το Θεό, απαλαγμένο το σώμα από τα βαρίδια της ύλης, γίνεται ξωτικό κι απλώνει την ψυχή του στα σύννεφα…
Ίσως είναι το πέταγμα της πεταλούδας, τόσο απαλή κι εύθραυστη καθρευτίζει την ψυχή του ποιητή…Μπορεί ακόμη το κελάρυσμα δροσοπηγής με τους «ψαλτάδες» στα δέντρα να υμνούν τη ζωή ,τη Μάννα Φύση...
Το άναρχο και το ακαταλαβίστικο,χωρίς ρυθμό πο το ονομάσαμε ποίηση ε! αυτό είναι κακοποίηση!!!
Τάκις Τζίβας
Δημοσίευση σχολίου