Ένα συγκλονιστικό ποστ ανέβασε η περιφερειακή σύμβουλος Τζένη Δημητρακοπούλου:
Χθες το βράδυ, μεταξύ των δραστηριοτήτων των μικρών μου, επισκέφτηκα μια καταπληκτική Έκθεση Φωτογραφίας στη Τρίπολη. Πρόκειται για τα πορτρέτα γυναικών που έχουν υποστεί βία. Συγχαρητήρια στην φωτογράφο Έλενα Σμυρνιώτη, και σε όλους τους συντελεστές που στηρίζουν αυτή την προσπάθεια.
Αξίζει να την επισκεφτείτε...
Βγαίνοντας, από το Μαλλιαροπούλειο προέκυψε η ανάγκη να γράψω.
Αρχικά ήθελα ένα «πιο βαρύ κείμενο», για να τιμήσω την ημέρα…όχι σαν μια συνηθισμένη Παγκόσμια ημέρα, όμως. Καταλαβαίνετε τι εννοώ …μια ακόμη ημέρα, σαν αυτές που κρατάμε ενός λεπτού σιγή για τα θύματά της και μετά τη λήξη των 30 δευτερολέπτων, αστραπιαία ξαναγυρνάμε στις δουλειές μας, τις συνεδριάσεις μας και τις εκδηλώσεις στις οποίες πρέπει να παρευρεθούμε, με τα καλοσιδερωμένα μας κοστούμια ή ταγιέρ, σαν να μη συμβαίνει τίποτα; Δεν μου κάνει!!!
Διάβασα τις τελευταίες ώρες, διάφορα «ωραία» κείμενα πολιτικά και με τεκμηρίωση, καλογραμμένα, με επιμέλεια επαγγελματιών ή χαρισματικών αρθογράφων. Συγγνώμη, που δεν μου κάνουν όλα αυτά!!! Συγγνώμη που δεν εκφράζομαι κι εγώ έτσι. Με τυπικότητα και υπερβολικό καθοσπρεπισμό και δεν γράφω ή δεν λέω δυο-τρια τυπικά, όπως λένε «οι ξερόλες-παντογνώστες-συμβουλάτορες-κριτές-επικριτές». Τι να κάνω, μιλάω πολύ και γρήγορα. Και εχω και ντοπιολαλιά! Το ίδιο και γράφω. Όποιος δεν μπορεί, ας μη διαβάσει, ας μην ακούσει.
♀ Φεμινιστής: αυτός που πιστεύει στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική ισότητα των φύλων.
Η γιαγια μου, ήταν φεμινίστρια! Το έσκασε απ’ το πατρικό της, το βράδυ των αρραβώνων που διοργάνωσαν ερήμην της, με έναν άντρα που θα έβλεπε πρώτη φορά εκείνο το βράδυ και θα της επέβαλε ο πατέρας της. Προφανώς και δεν ήθελε η ίδια να τον παντρευτεί.
Παντρεύτηκε τον άντρα της επιλογής το επόμενο πρωινό, 27 Νοεμβρίου 1956!
Αρνιόταν, διαμαρτυρόταν, αντιμιλούσε όποτε ένιωθε πως της στερούσαν αέρα και δύναμη από αυτή που δικαιούταν. Τη λέξη φεμινίστρια, φυσικά και δεν την ήξερε…αυτό δεν σημαίνει πως δεν ήταν! Ανεξάρτητη, δυνατή, ατρόμητη, αγωνίστρια, μάνα τεσσάρων παιδιών, γιαγια επτά εγγονιών.
♀ 'Εμφυλη Βία:
Ορισμός; Κάθε διάκριση ή βλαπτική συμπεριφορά που στρέφεται εναντίον κάποιου προσώπου και συμβαίνει εξαιτίας του (πραγματικού ή θεωρούμενου) κοινωνικού του φύλου ή σεξουαλικού του προσανατολισμού.
♀ Είδη; Πολλά: Φανερά και κρυφά. Ψυχολογική (λεκτική και μη, συναισθηματικός εκφοβισμός, έλλειψη ελευθερίας: απομόνωση από το οικογενειακό ή φιλικό της περιβάλλον, απαγόρευση οποιασδήποτε δραστηριότητας, ζήλια, έλεγχος προσωπικών αντικειμένων, υπαγόρευση τι θα φοράει) Συνυπάρχει με άλλες μορφές βίας ή προετοιμάζει το έδαφος για την εμφάνισή τους. Σωματική, σεξουαλική και οικονομική.
♀ Συνέπειες; Βαριές, ασήκωτες, επώδυνες, αναπόφευκτες: Μείωση αυτοεκτίμησης, ασφάλειας, αυτοελέγχου θύματος. Άγχος, κατάθλιψη, διαταραχές ύπνου (αϋπνίες, εφιάλτες). Φόβος, ντροπή, ενοχές, θυμό, απόγνωση. Απομόνωση από οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον. Αίσθημα παγίδευσης. Καταφυγή στη χρήση αλκοόλ και ουσιών. ΘΑΝΑΤΟΣ!!!
♀ Στατιστικά; Άπειρα… από Πανεπιστήμια, Φορείς, Υπουργεία και ενώσεις, έρευνες και μελέτες με «φανταχτερούς» όρους και αριθμούς που σοκάρουν κάθε πολιτισμένη και «καθώς πρέπει» κοινωνία. Πρόσφατη έκθεση, εξάλλου, που υιοθετήθηκε από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, αναφέρει πως περισσότερες Ευρωπαίες χάνουν καθημερινώς τη ζωή τους από τη βία που ασκείται μέσα στο σπίτι τους παρά από τον καρκίνο και τα τροχαία. Άρα τα στοιχεία, δεν αμφισβητούνται.
♀ Αποτελέσματα; Η Άννα εγκατέλειψε τη δουλειά της. Η Ελένη χάθηκε από το φιλικό της περιβάλλον, απομονώθηκε. Η Μαρία δεν τα πάει καθόλου καλά στη δουλειά της. Η Φωτεινή έχει βυθιστεί στη κατάθλιψη. Η Γιώτα έγινε αλκοολική. Η Ζέτα ξεσπά στα παιδιά της. Η Δήμητρα αρρώστησε. Η Αρετή τρελάθηκε. Η Δήμητρα αυτοκτόνησε. Την Αγάπη τη σκότωσε ο σύζυγός της, μπροστά στα δυο τους παιδιά…
Παραμονές του 2020 και κάθε μέρα στις ειδήσεις, ακούμε τέτοιες ιστορίες.
Παραμονές του 2020 και μιλάμε ακόμη για την ισότητα.
Παραμονές του 2020, εδώ στο Νότο, κι εδώ στο Μορια που θέλουμε να περηφανευόμαστε για τη λεβέντικη συμπεριφορά μας, υπάρχει η νοοτροπία: «Μακριά από εμάς!», «Δεν ασχολούμαστε με το τι κάνει ο καθένας στο σπίτι του!», «Τα εν οίκω μη εν δήμω» και η αποστασιοποίηση ευδοκιμεί εν Τριπόλι και εν Ελλάδι! Και αν μιλήσεις με ειδικούς ή την αστυνομία, θα σου πουν με τη σειρά τους: «Καμία γυναίκα δεν έρχεται εδώ με το πρώτο χαστούκι», «Συνήθως ζητούν βοήθεια μετά από τρία-τέσσερα χρόνια κακοποίησης», «Έρχονται εδώ με ενοχές», «Κλειστή κοινωνία, τι περιμένεις;»
Παραμονές του 2020, και όλοι οι πολιτικοί έκαναν δηλώσεις πως ακόμη και σήμερα, 25 Noεμβρίου του 2019, με αφορμή τη ημέρα (!), η εξάλειψη της βιας είναι ένας ακόμη στόχος τους!!! Πρέπει όλοι να προλάβουν να κάνουν μια δήλωση σήμερα…μετά; Όχι; Τα ξεχνάμε όλα;
Ένας ακόμη αριθμητικός στόχος;
♀ Λυπάμαι…η Μαρία, η Ελένη, η Μυρτώ, δεν μπορούν να σας περιμένουν κι άλλο. Πόσα χρόνια, πόσους αιώνες θα συζητάτε στα μεγάλα σας τραπέζια, θα ψηφίζεται κείμενα αντίδρασης, συμπόνοιας, στοργής και αλληλεγγύης, θα νομοθετείτε «χαλαρές» ποινές για τους θύτες, θα κρατάτε ενός λεπτού σιγή για τα θύματα;
♀ Λυπάμαι…η Μαρία, η Ελένη, η Μυρτώ, δεν μπορούν να σας περιμένουν κι άλλο. Αιμορραγούν και ίσως πεθαίνουν όσο εσείς αργείτε.
Έχουν γίνει βήματα, φυσικά, αλλά όταν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές, δεν τρέχουμε μαραθώνιο, αλλά αγώνα ταχύτητας. Γι’ αυτό βιαστείτε και αφήστε τα αφηγήματα, εσείς οι σοφοί του πλανήτη. Και περιμένω, όπως πολλοί ακόμη γύρω μου, επιτέλους, ν’ ακούσω και «ενός λεπτού φωνή-ενός λεπτού κραυγή», για όλα όσα μας πονάνε σαν κοινωνία.
Κι όσο για όλους εμάς, που ξέρουμε, τι συμβαίνει πίσω από τη κλειστή πόρτα του διπλανού διαμερίσματος, που πεταγόμαστε τα βράδια από τις κραυγές της κας Βάσως, που της ξεριζώνει τα μαλλιά…. Να σπάσουμε τη σιωπή μας!
Μιλήστε και βοηθήστε τους συνανθρώπους μας, που το χρειάζονται και δεν μπορούν να βγουν από μόνοι τους να ζητήσουν βοήθεια. Απλώστε το χέρι σας, ανοίξτε τα αφτιά σας και την αγκαλιά σας.
♀ Δεν πονάει αυτό ξέρετε!
Δημοσίευση σχολίου