Όταν το ύψος του χιονιού υπερβαίνει τα 50cm δεν περπατάς στο απάτητο αλλά στο πατημένο στην άκρη της πίστας σκι.
Το χιονοδρομικό του Μαινάλου δεν είναι ούτε το μεγαλύτερο, ούτε το πιο δημοφιλές στη χώρα μας. Έχει όμως τρία στοιχεία που το καθιστούν μοναδικό: Πρώτον είναι το πλησιέστερο στην Αθήνα, μόλις 90 λεπτά με το αυτοκίνητο. Δεύτερον λόγω της ήπιας διαμόρφωσης του εδάφους, είναι ιδανικό για αρχάριους, ειδικά παιδιά. Αξίζει να τονιστεί ότι η απόσταση από το χώρο στάθμευσης, ως το χώρο ενοικίασης και το αναβατόριο δεν υπερβαίνει τα 20 μέτρα, καθιστώντας το ιδανικό για οικογένειες. Τρίτον και κυριότερο για μένα το χιονοδρομικό περιβάλλεται από μερικά σημεία εκπάγλου καλλονής: Την ψηλότερη κορυφή της οροσειράς, την Οστρακίνα, το Σφεντάμι απέναντι που βρίσκεται λίγο πάνω από την κορυφή του αναβατόριου, μοναδικό ελατοδάσος, εκπληκτική θέα.
Η θερμοκρασία ήταν χαμηλή το Σάββατο το πρωί στους – 8 βαθμούς Κελσίου. Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε αλλά οι χαμηλότερες θερμοκρασίες στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί στα οροπέδια του Μαινάλου, (-35 βαθμοί Κελσίου) λόγω θερμοκρασιακής αναστροφής. Συνηθίζουμε να πηγαίνουμε νωρίς το πρωί το Σαββατοκύριακο στο βουνό για να αποφύγουμε το συνωστισμό. Χρυσός κανόνας: Πας νωρίς, φεύγεις νωρίς, τρως νωρίς! Η μέρα ήταν μαγική με λιακάδα, άπνοια, φρέσκο χιόνι, η χαρά του σκιέρ και του χιονοδρόμου.
Το χιονοδρομικό Μαινάλου έχει δυο μαύρες πίστες, την Βορεινή και την Ανατολική!
Προσωπικά δε κάνω σκι, μου αρέσει πολύ όμως να περπατώ στο χιόνι. Δεν είναι εύκολο βέβαια να περπατήσεις όταν έχει ένα μέτρο χιόνι. Χρειάζονται χιονορακέτες, δε μου αρέσει και τόσο η χρήση τους, άσε που υπάρχουν και άλλοι κίνδυνοι. Έχοντας επίγνωση της άγνοιάς μου προτιμώ να περπατώ στο πατημένο χιόνι. Ξεκινώντας λοιπόν από το σαλέ του χιονοδρομικού κέντρου στο Μαίναλο, μπορείς να πάρεις τον περιφερειακό.
Το χιονοδρομικό Μαινάλου είναι ιδανικά για τα πρώτα μαθήματα των παιδιών
Είναι η μεγάλη πίστα του χιονοδρομικού μήκους 2.5km που κινείται περιμετρικά της εγκατάστασης. Για να φτάσεις στο ξεκίνημά της πρέπει να ανέβεις 500 m ως το σπιτάκι του Ορειβατικού Συλλόγου. Από κει κάνεις δεξιά και ανηφορίζεις προσεκτικά για να μην ενοχλείς τους σκιερ που κατεβαίνουν. Καθώς είναι σχετικά ήπια διαδρομή με υψομετρικά περίπου 300m είναι δημοφιλής και σε όσους αρέσκονται στο αλπικό σκι.
Το πρώτο μέρος της διαδρομής είναι μέσα στα έλατα ως το παλιό μικρό σαλέ. Εκεί που κάποτε υπήρχε ακόμη μια πίστα η Πολωνέζα. Δεν λειτουργεί πια όμως. Ανεβαίνοντας παραπάνω αρχίζουν να αραιώνουν λόγω υψομέτρου τα έλατα. Ταυτόχρονα ο οργανισμός χρειάζεται λίγη προσαρμογή στην έλλειψη οξυγόνου. Η διαύγεια του ορίζοντα σε αποζημιώνει. Φτάνοντας στην κορυφή της πίστας συναντάς το αναβατόριο.
Απέναντι η ψηλότερη κορυφή η Οστρακίναστα 1980m
Εκεί τελειώνει το χιονοδρομικό. Αν συνεχίσεις πιο πάνω βρίσκεται σχετικά κοντά το Σφεντάμι στα 1870m. Πήγα ως τα όρια του χιονοδρομικού και σταμάτησα καθώς η κλίση μετά σε προβληματίζει για το κατέβασμα (απαιτεί καρφιά, σχοινί, γνώσεις).
Διακρίνονται οι Αρμενιές και το Αρτεμίσιο στο βάθος
Η θέα μοναδική, είχα μάλιστα παρέα και τη Μάγια ένα θηλυκό χάσκι. Χρειάστηκα περίπου 60min για να φτάσω στα 1850m υψόμετρο. Η κατάβαση ήταν πολύ πιο εύκολη, καθώς με τα κατάλληλα παπούτσια με ειδική σόλα δεν είχα φόβο να γλιστρήσω. Άνοιξα βήμα και έφτασα κάτω σε 20 min. «Ήταν ωραία επάνω;» ρώτησε η παρέα που είχε στο μεταξύ μεγαλώσει. «Αν θέλετε ξαναπάμε…» είπα από αβρότητα, παρότι οι γάμπες μου διαφωνούσαν. Ευτυχώς για μένα κουράστηκαν ως την Πολωνέζα! Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα να πάτε!
Δημοσίευση σχολίου