Tripoli's stories: Οι πατέντες των μοναχικών ηλικιωμένων της Τρίπολης

Της Βάλιας Αμπατζή

Δημοσιογράφου - Ιδιοκτήτριας voltastintripolinews

Περπατάω στην πόλη μου νωρίς το απόγευμα σε μια απόλυτη ηρεμία που την ακούς χωρίς να χει ήχο

Βυθισμένη στις σκέψεις μου...

Ξαφνικά συναντώ μια γιαγιά να σέρνει ένα τελάρο από φρούτα με ένα σχοινί και μέσα σε αυτό τα σκουπίδια με τις σακούλες να στοιβάζονται βαριά και ασφυκτικά...

Προσπαθεί με το ένα πόδι να ανοίξει τον κάδο και της λέω:

Προσπαθείτε να πετάξετε τα σκουπίδια σας? Θέλετε να σας βοηθήσω?

Στην αρχή μου λέει όχι ότι δεν πειράζει...

Ωστόσο εγώ τα σηκώνω και τα πετάω ένα ένα στον κάδο...

Με ευχαριστεί και απομακρύνομαι βλέποντας την να σέρνει το τελάρο με το σχοινί δεμένο προς το σπίτι της...

Αναρωτιέμαι....

Τελικά κάποιοι συνδημότες μας έχουν ανάγκη τη βοήθεια μας αρκεί να προσφερομαστε να βοηθάμε.

Είμαστε όμως όλοι πρόθυμοι άραγε;

Ή ζούμε σε μια κοινωνία που κλεινόμαστε και αν χρειαστεί και βοήθεια δεν την ζητάμε?