Τεγέα -Δαλαμάγκας “Ο σιωπηλός Ευεργέτης”

 

Παναγιώτης Δαλαμάγκας

Όταν μεγαλώνεις και στον περίγυρό σου υπάρχουν άνθρωποι σαν τον θείο μου τον Παναγιώτη, δεν μπορείς πάρα να αγαπάς όλο τον κόσμο.

Λυτρωτικός, γλυκός, αιθέριος, πανανθρώπινος. Νομίζεις ότι όλος ο κόσμος είναι έτσι. Μετά, ανακαλυπτεις ότι μεγάλωνες με μια λαμπρή εξαίρεση κι ευχαριστείς το Θεό.

Θα θυμάμαι πάντα τα γαλάζια γεμάτα καλοσύνη κι αγάπη μάτια σου!

Δεν σου είπα ποτέ τι πίστευα και τι ένοιωθα για σένα! 'Ηρθε η μέρα.

______________________

“Ο σιωπηλός Ευεργέτης”

*******************

Αν θέλεις να αφήσεις το σημάδι σου σε αυτή τη Γη και να αλλάξεις την ζωή πολλών ανθρώπων, ζήσε σαν τον θείο μου τον Παναγιώτη.

Μην ζεις ικανοποιώντας τα βασικά σου ένστικτά.

Αγάπησε γλυκά, διακριτικά, χωρίς παρεμβατισμούς, όλο τον κόσμο, όχι μόνο την οικογένειά σου

Λάτρεψε τον τόπο που σε γέννησε και φρόντισέ τον

Οραματίσου το καλό όλων και κόπιασε γι αυτό

Λατρεμένε μου θείε, ο κόσμος... άδειασε... χωρίς εσένα, έγινε λίγος....

Ονειρεύτηκες.και τα όνειρα σου τα ακολούθησες όλη σου τη ζωή. Έζησες το όνειρο.. Κι όποιος ονειρεύεται ωραίες ιδέες, όπως εσύ, ζει ευτυχισμένος.

Ονειρεύτηκες το καλό όλων και το φρόντιζες, απαλά, μειλιχια, διακριτικά σχεδόν αόρατα.

Εθελοντικά. Ο όμορφος, υπέροχος, εθελοντής, ο σιωπηλός Ευεργέτης!

Μα πάνω απ όλα, ονειρεύτηκες το καλό της Τεγέας που λατρέψες. Η Τεγέα ήταν το λατρεμένο σου παιδί. Χωρίς εσένα ή Τεγέα θα ήταν λίγη. Τη μεγάλωσες, την έφερες στα ύψη σου!

Μαζί σου ονειρεύονταν οι άνθρωποι έναν κόσμο καλύτερο, σιγουρευονταν ότι αφού πέρασες εσύ από αυτή τη γη και την άλλαξες, υπάρχουν κι άλλοι. Όμορφοι, μειλιχιοι, γλυκοί, δοτικοι και υπέροχοι σαν εσένα.

Σε αγαπώ θείε Παναγιώτη. Θα σε βλέπω παντού :

στα δέντρα, -μικρούλα με έμαθες να τα μπολιάζω

στην Ελλάδα -μ' έμαθες να λατρεύω κάθε τι Ελληνικό

στην ποίηση -λάτρευα να διαβάζω τα ποιήματά σου

στις μεγάλες αλλαγές -που μ' έμαθες να αγαπώ

στην Τεγέα -κάθε βόλτα στην Τεγέα μου θυμίζει μια ιδέα που γέννησε ο νους σου, “εδώ θα βάλουμε αυτό, εδώ εκείνο...”, σ' ακούω να λες

στον εθελοντισμό -πιο σιωπηλός εθελοντής από σένα δεν υπήρξε. Μεταμορφωνοντας τα πάντα στο πέρασμα σου, ο Δήμαρχος πίσω από τους δημάρχους, ο Πρόεδρος πίσω από τους προέδρους. Ενορχήστρωνες το όνειρο. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς ιδιοτέλεια, ένω είχες όλα τα προσόντα, το κύρος, να είσαι δήμαρχος ή πρόεδρος, προτίμησες τα “μετόπισθεν”. Ίσως γιατί σκέεφτηκες ότι θα μπορούσες να προσφέρεις, για πολλές 2ετίες, 5ετίες, στον τόπο που λάτρευες.

Σιωπηλός εθελοντής αγάπης, γλυκύτητας και προσφοράς, δίδασκες πράττοντας.

Μου άφησες αξεπέραστο παράδειγμα. και την απέραντη αγάπη ενός ανθρώπου, που δίπλα του ένιωθες ότι όλα και ολοι ήταν Ένα.

Μία ψυχή που πάτησε πάνω στη γη της Τεγέας, σαν συνέχεια των αρχαίων εραστών του κάλλους, για να την διανθισει.

Ταπεινός, μέσα στη μεγαλοπρέπεια που του είχαν δώσει οι απέραντες γνώσεις του. Διάβαζε ποίηση υπερρεαλιστές, μαζί με το πρωινο του, ποιητής ο ίδιος! Αλλά πάνω απ όλα, ποιητής ζωής, εποίησε μια πολύ ωραία και γεμάτη ζωή.

Κινούμενος δάσκαλος, ένας δάσκαλος που ποτέ δεν μας δάσκαλευε. Ήταν ο ίδιος ένα βιβλίο που διαβάζαμε, ήταν ο ίδιος ένα κινούμενο μάθημα.

Ευρυμαθής, ιδιοφυΐής, ανεξαντλητος.

Πολλοί θα σε έβλεπαν ιδιάιτερο, σαν έξω από αυτόν τον κόσμο.

'Ηταν εξω απ' αυτόν τον κόσμο.

Οι ιδιοφυείς οραματιστές, οι μεγάλες οντότητες, οι σπουδαίες ψυχές είναι έξω από αυτό τον κόσμο!

'Ησουν και ήμουν η αδυναμία σου και το καμάρωνα.

Σου είχα αδυναμία για την γλυκιά, δοτική, γεμάτη αγάπη αύρα σου, που αγκάλιαζε όλους, όταν έμπαινες σε ένα χώρο. Δεν θα μάθω ποτέ γιατί μου είχες εσύ αδυναμία.....

Η φωνή του ονείρου σίγησε.

Καλούμαστε να ονειρευόμαστε μόνοι μας......

Ας ονειρευτούμε λοιπόν!

Foteini Ntelopoulou

When you grow up and there are people around you like my uncle Panagiotis, you can only love the whole world.

Redemptive, sweet, ethereal, universal. You think the whole world is like that. Then you discover that you grew up with a brilliant exception and you thank God.

I will always remember your blue full of kindness and love, eyes!

I never told you what I thought and how I felt about you! The day has come.

______________________

"The silent Benefactor"

***********************

If you want to leave your mark on this Earth and change the lives of many people, live like my uncle Panagiotis.

Do not live by satisfying your basic instincts.

Love sweetly, discreetly, without interference, the whole world, not only your family

Love the place that gave birth to you and take care of it

Visualize the good of all and work for it

My dear uncle, the world ... emptied ... without you, it became small ....

You dreamed. And you followed your dreams all your life. You lived the dream .. And whoever dreams of nice ideas, like you, lives happily.

You dreamed of the good of all and took care of it, gently, meekly, discreetly almost invisible.

Voluntarily. The beautiful, wonderful, volunteer, the silent Benefactor!

But above all, you dreamed of the good of Tegea that you adored. Tegea was your beloved child. Without you, Tegea would little. You raised it, you brought it to your heights!

People dreamed of a better world with you, they made sure that after you passed through this land and changed it, there are others. Beautiful, gentle, sweet, generous and wonderful like you.

I love you, Uncle Panagiotis. I will see you everywhere:

in the trees, -when I was little, you taught me to graft them

in Greece - you taught me to love everything Greek

in poetry - I loved reading your poems

in the big changes - that you taught me to love

in Tegea - every walk in Tegea reminds me of an idea that your mind gave birth to, “here we will put this, here that ...”, I hear you say

in volunteering - there has never been a quieter volunteer than you. Transforming everything in your passage, the Mayor behind the mayors, the President behind the presidents. You orchestrated the dream. No drumbeats, unselfishly, while you had all the qualifications, the prestige, to be Mayor or President, you preferred the "backstage". Maybe because you thought, that you could offer, that way, for many 2-year, 5-year periods, to the place you adored.

Silent volunteer of love, sweetness and offering, teaching by doing.

You left me an insurmountable example and the immense love of a man, next to whom, you felt that everything and everyone was One.

A soul that stepped on the land of Tegea, as a continuation of the ancient lovers of beauty, to adorn it.

Humble, in the magnificence given to him by his infinite knowledge. He read surrealist poetry, along with his breakfast, poet himself! But above all, a poet of life, he lived a very beautiful and full life.

A moving teacher, a teacher who never taught us. He was a book we were reading, he was a moving lesson in himself.

Clever, genius, inexhaustible.

Many would see you as special, as if out of this world.

He was out of this world.

Genius visionaries, great entities, great souls are out of this world!

You had a real soft spot for me and I for you and I stood tall.

I had a real soft spot for you, for your sweet, generous, loving aura, that embraced everyone, when you entered a space. I will never know why you had a real soft spot for me .....

The voice of the dream fell silent.

We are called to dream alone ......

So let's dream!

Foteini Ntelopoulou----------------Παναγιώτης Δαλαμάγκας